Thjum bedacht het vak Creatief Netwerken. Een vak waarbij leerlingen iemand benaderen die een beroep uitoefent waarover ze meer willen weten. Lerarentekort? De leerlingen leveren zelf gastdocenten. Vindt jouw school creativiteit en een goed netwerk belangrijk voor de leerlingen? Spreekt het onderwijsvoorbeeld van Thjum hieronder je aan en heb jij ook blind vertrouwen in kinderen en jongeren? Neem dan contact op via thjumarts@kpnmail.nl
Ik geef les, terwijl de mentor van de klas ondertussen individuele adviesgesprekken voert. Uit mijn ooghoek zie ik een leerling zijn jas en tas pakken en weglopen. Ik loop het lokaal uit en roep: “Waarom ga je weg?” De jongen stopt met lopen. Ik loop naar hem toe en kijk hem aan: “Ik zie aan je ogen dat je echt graag naar huis wil.”
Een momentje kijkt de jongen verbaasd: hij loopt weg uit de les en zelfs dan wordt die Thjum niet kwaad. Hij kijkt me aan en zegt: “Ik graaf mijn eigen graf hier op school man.”
Een mooi gesprek volgde.
Hij had net het advies gekregen het lesjaar over te doen, dus te blijven zitten. En dat terwijl hij elke dag keihard werkte. Dat zat hem zó dwars dat hij vluchtgedrag vertoonde, zo legde hij zelf uit. Ook vertelde hij dat hij al jaren psychologen en andere figuren om zich heen heeft die hem ‘helpen’. Ik dacht: Thjum, dit is het moment om je bek te houden! Geen adviezen nu. Ik besloot het te houden bij: “Ik vind het belangrijk dat er iemand naar je luistert.”
“Thanks man.” antwoordde de jongen.
“Oke, vergeet de les. Schrijf voor mij op wat jij met je leven zou doen als je geen geld hoefde te verdienen.”
Tot mijn verbazing zei de jongen: “Dat hoef ik niet op te schrijven, dat kan ik je zo ook wel vertellen.” Hij wist precies wat hij wilde: hij kon geweldig auto’s repareren. Elke dag als hij thuiskwam ging hij met zijn vader aan de auto sleutelen.
Ik zei tegen hem: “Beloof me één ding: hoe slecht het ook gaat op school, stop nooit met die auto’s!” Hij verstond het. Genoeg geleerd.
Van mij mocht hij naar huis.